Are you looking for “Sad Shayari” then you have come to the right place. The following “Sad Shayari Marathi” For You. Sad Shayari, a form of poetic expression, has long been a significant aspect of Marathi literature and culture. Marathi, a rich and vibrant language, lends itself beautifully to conveying deep emotions and sentiments, making it a preferred medium for expressing sorrow, longing, and melancholy.
Sad Shayari Marathi
तून ह्या जीवनात काहीच नाही,
जीवनात काही नाही अशी काही बेहान,चिरतरी तोडून घेतलं तुझ्यात विश्वास,
अशा जीवनाचं नातं, जीवनात काहीच नाही।
प्रेमाच्या आवाजात,
उत्तरं कुठलं आहे ते,
विसरून चाललेलं काही होतं,
तुझ्या प्रेमात त्याचं त्याचं म्हणणं।
तुझ्याची सोबत असणं ह्या जीवनातलं खरं,
पण अशीच तुझ्याची चुकीचं होतं,
तुझ्या अभावातलं अधिकार ते,
ह्यात जगणारं म्हणणं, ह्या जीवनातलं कष्ट।
तुझ्याबिना जीवन अधूरं,
तुझ्याशी सांभाळून केलेलं,
विश्वास तुझ्यात, आशा तुझ्यात,
पण अशाच जीवनात, तुझ्याच अभावात, ह्याचं हा दर्द।
तुझ्याशी आणि तुझ्या साथीत नाही,
तुझ्या दुःखात अशा अशा झालं,
अत्यंत कष्टाचं, अनंत शोकाचं,
तुझ्या विचारात मधुन जगणारं, ह्याचं हा दुःख।
विसरलेलं तुझं मन,
विसरलेलं तुझं हात,
ह्या जीवनाच्या आंधारावर,
तुझ्या अभावात ह्यातलं त्रास।
प्रेमाचं तोफचं विसरून गेलं,
त्यामुळे ह्या जीवनात कष्ट जगायला होतं,
तुझ्याची आवाज न असताना,
तुझ्या साथीशी सांगून जगायला होतं।
तुझ्यावर केलेलं विश्वास,
तुझ्याशी केलेलं प्रेम,
तुझ्याबिना जगायला कशाला,
ह्या जीवनातलं एकमेव शोक।
अश्रूंचं नगर,
जगाचं विहार,
क्षणातलं तोड,
तुझ्याशी हा जीवन अधूर।
दिलात ज्वाला,
स्वप्नांचं धुंद,
तुझ्याबिना हा जीवन,
जीवन नाही अश्रूंचं कुंज।
तुझ्याच्या आशेचं,
उपेक्षित होतं ह्या दिलात,
तुझ्याबिना आयुष्य,
अधूरं असतं नको धडूनतं।
विश्वास तुझ्यात,
हात तुझ्यात,
जीवन हा तुझ्याशी,
अधूरं तुझ्याबिना, नको धडूनतं।
तुझ्याच्या अभावात,
जीवनाचं विलीन,
अश्रूंचं नगर,
तुझ्याबिना हा जीवन अधूरं।
जीवनाच्या अंतरालात,
तुझ्याच्या स्मृतींची गोडी,
हरवलेल्या आशेची,
दोर ह्यात फिरून गेली.
तुझ्याशी चेहरे तुटलेल्या,
आवाजाच्या क्षणांत,
हे जीवन अधूरं असतं,
तुझ्याच्या साथी असलेल्या.
तू नाही, तुझ्याशी सांभाळून,
हा जीवन थांबलं का असं?
तुझ्याबिना हे संसार,
अजून एकटं संघर्षाचं।
प्रेमाच्या आवाजात,
आज उत्तर तुझ्याकडे कुठलं?
ह्या आशेचं धुंद ह्यात,
तुझ्याच्या अभावाने, ह्या जीवनाचं अंत।
तुझ्याबिना हे जीवन,
सुखाचं सागर का अश्रूंचं?
तू नसताना ह्या हृदयात,
जीवनाचं विहंगम पडलं.
तुझ्याच्या चारणांत,
हरलेल्या स्मृतींचं फुलं,
ह्या जीवनात एक रंग,
तुझ्याच्या अभावाने, ह्याचं अंत।
तू नसताना ह्या जीवनात,
वास राहायला कसं?
तुझ्याबिना अश्रूंचं ह्या दिलात,
जीवनाचं सागर अंगावर निरंतर वाहतं.
तू आज दूर असताना,
ह्या हृदयात एक आवाज,
तुझ्याबिना हे संसार,
अंधारात फिरून जगतं.
तुझ्याशी जीवनाच्या चांदण्यात,
ह्या हृदयाला संगून दे,
तू नसताना अश्रूंचं ह्या दिलात,
जीवनाचं संघर्ष अधूरं सोडून दे.
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
माझं असतं काय अर्थ?
तुझ्याच्या साथी असताना,
जीवनाचं मार्ग सारखं आसतं.
तू न असताना, ह्या जीवनात,
कधी असतं काही स्थायी?
तुझ्याच्या अभावाने, एक मन,
हरलं चांदण्याचं आत्मा.
तुझ्याशी साथी, हे जीवन,
ह्या अंधारात सारं काय?
तू नसताना, त्याचं ही दिल,
अशा अजून कोणतं संघर्ष आहे वाटून।
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
मला स्वप्न नव्हतं काही,
तू नसताना, अजून सुरू आहे,
एक अश्रूंचं क्षण, एक अजून खोजून।
तू न असताना, ह्या जीवनात,
कधी असतं काही स्थायी?
एक अंधारात तुझ्याचं रंग,
हरलं जीवन, असं हरविलं सगळं।
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
होणं अजून नको धडून;
तू नसताना, जीवन नाही सारं,
एक अजून कोणतं मार्ग शोधून।
तुझ्याशी साथी, हे जीवन,
जगणं नाही त्याचं स्वप्न;
तुझ्याबिना, ह्या हृदयात,
अजून चालू आहे एक अजून अधूरं कविता।
तू न असताना, ह्या जीवनात,
होणं अजून नको धडून;
तू नसताना, जीवन नाही सारं,
अजून चालू आहे एक अजून अधूरं कविता।
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
संघर्षाचं तीव्र ह्या हृदयाला;
तू नसताना, अजून अधूरं त्याचं,
चिरंजीव आहे ह्या तुझ्याचं प्रेमाचं धागा।
तुझ्याशी साथी, हे जीवन,
तुझ्याशी ह्याचं सारं कशी?
तू नसताना, त्याचं ही दिल,
चांदण्यात हरलं असं काय।
तू न असताना, ह्या जीवनात,
कधी असतं काही स्थायी?
तुझ्याच्या अभावाने, ह्या हृदयाला,
विरहाचं तेज वाढतं दिवसांत।
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
जीवन कशी चालू असं?
तू नसताना, अजून चाललं आहे,
अश्रूंचं प्रवाह, आत्मा शोधतं।
तुझ्याशी साथी, हे जीवन,
ह्यात काय विश्वास करू?
तू नसताना, जीवन हा अधूरं,
एका अश्रूचं चांदण्याचं विचार।
तू न असताना, ह्या जीवनात,
कधी असतं काही स्थायी?
तुझ्याच्या अभावाने, ह्या हृदयाला,
विरहाचं तेज वाढतं दिवसांत।
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
जीवन कशी चालू असं?
तू नसताना, अजून चाललं आहे,
अश्रूंचं प्रवाह, आत्मा शोधतं।
तुझ्याशी साथी, हे जीवन,
ह्यात काय विश्वास करू?
तू नसताना, जीवन हा अधूरं,
एका अश्रूचं चांदण्याचं विचार।
अश्रूंच्या दारात, अजून खोजून,
तुझ्याशी ह्या हृदयाला भिजून;
तू नसताना, जीवन हा अधूरं,
अनंतात खोजून, अपूर्णतेला सांभाळून।
तुझ्याच्या स्मृतींच्या कोणात,
हरविलेल्या स्वप्नांच्या अंतात;
तू नसताना, जीवन हा अधूरं,
आज पुन्हा तुझ्यावर सावधानं लागलं.
तू नसताना, ह्या जीवनात,
अशी कुणाचीही अर्थ केलं नाही;
तुझ्याशी जीवनात एक हात,
असं तूच विश्वास केलं होतं साही.
तू नसताना, अजून चालू आहे,
अनंतात तुझं स्वप्न लागतं;
तुझ्याच्या अभावाने ह्या जीवनाचं,
अजून कोणतं अर्थ जगतं.
तुझ्याबिना जीवन हा अजून अधूरं,
तुझ्याची आवाज अजून गाजतं;
तुझ्याच्या अभावाने ह्या हृदयाला,
अजून कोणतं सुख वाटतं.
तुझ्याबिना ह्या संसारात,
हरलेल्या तूच स्वप्न आजही;
तुझ्याच्या अभावाने चिरंजीव,
ह्या हृदयाला बोलावणं हवं त्याची।
तू नसताना, ह्या जीवनात,
हरलं आहे माझं सारं;
तुझ्याबिना, अधूरं आहे सगळं,
आत्महत्येच्या विचारात भरं.
तुझ्याच्या अभावाने, ह्या हृदयाला,
अजून कोणतं स्वप्न येतं;
तुझ्याच्या स्मृतींच्या आठवणींत,
माझं जीवन अंतिम जलतं।
तू नसताना, ह्या जीवनात,
अधूरं आहे माझं अंतरं;
तुझ्याबिना, अंधारात तुझं आवाज,
हरलेल्या स्मृतींचं स्वप्न पुन्हा जगतं.
तुझ्याच्या अभावाने, ह्या हृदयाला,
अजून कोणतं शांती मिळतं;
तुझ्याच्या स्मृतींच्या संगीतात,
माझं जीवन अजून असं प्रवास करतं।
तू नसताना, ह्या जीवनात,
जाणून घेतं काय असं;
तुझ्याबिना, जगात कुणीही,
सुखाचं असं मिळतं नसं.
तुझ्याच्या आवाजात, तुझ्याच्या हातात,
सगळं ह्या हृदयात वासतं;
तुझ्याबिना, ह्या जीवनात,
अश्रूंचं प्रवाह चालतं.
तू नसताना, ह्या जीवनात,
अधूरं असतं त्याचं अर्थ;
तुझ्याच्या अभावाने, ह्या हृदयाला,
अनंतात दुखाचं स्वरूप सांभाळतं।
तुझ्याबिना, त्याचं आवाज,
आहेच अश्रूंचं ह्या चांदण्याचं वाह;
तुझ्याबिना, ह्या जीवनात,
वाहून जातं नाही त्याचं स्वप्न।
तू नसताना, ह्या जीवनात,
हरलं आहे त्याचं सारं;
तुझ्याबिना, ह्या जीवनात,
अधूरं आहे सगळं।
तुझ्याच्या आवाजात, तुझ्याच्या हातात,
सगळं ह्या हृदयात वासतं;
तुझ्याबिना, ह्या जीवनात,
अश्रूंचं प्रवाह चालतं।
Read More…
Conclusion
In conclusion, Sad Shayari in Marathi stands as a testament to the enduring power of poetry to capture the complexities of human emotion and experience. From its humble beginnings to its modern manifestations, it continues to evolve and adapt, resonating with audiences across generations and cultures. As we navigate the highs and lows of life, Sad Shayari serves as a companion, offering solace, introspection, and the reassurance that we are not alone in our struggles.
FAQs
1.What makes Marathi Sad Shayari unique?
Marathi Sad Shayari is unique in its ability to evoke profound emotions and sentiments through the beauty of the Marathi language. Its rich literary tradition and cultural significance set it apart as a distinctive form of artistic expression.
2. How can I learn to write Sad Shayari in Marathi?
Learning to write Sad Shayari requires practice, patience, and a deep appreciation for the nuances of the language. Engage with classic and contemporary works, experiment with different poetic forms, and allow your own experiences and emotions to inspire your writing.
3. Are there any famous Marathi poets known for their Sad Shayari?
Yes, several renowned poets have made significant contributions to the genre of Sad Shayari in Marathi, including Kusumagraj, Mangesh Padgaonkar, and Vinda Karandikar. Their works continue to inspire and resonate with audiences.
4. How can I connect with other enthusiasts of Marathi Sad Shayari?
Social media platforms, online forums, and literary events are excellent places to connect with fellow enthusiasts of Marathi Sad Shayari. Joining online communities dedicated to Marathi literature and poetry can provide opportunities for discussion, collaboration, and sharing of creative work.
5. Is Marathi Sad Shayari only for those who understand the Marathi language?
While a deep understanding of the Marathi language certainly enhances one’s appreciation of Sad Shayari, its themes and emotions are universal and can be appreciated by anyone regardless of linguistic background. Translations and interpretations can also help bridge the language barrier for non-native speakers.